2015 in Varanasi
Door: nettylex
Blijf op de hoogte en volg Netty Lex
04 Januari 2015 | India, Rāmnagar
Lieve allemaal,
Deze brief is bedoeld om over onze belevenissen hier in India te schrijven. Soms echter overstemmen de gebeurtenissen thuis onze ervaringen hier. Eerst ontvingen we het bericht dat Lex zijn sympathieke oud-collega Sjoerd Huitema is overleden. Enkele dagen later belden we met Herman om hem te feliciteren met zijn 80-ste verjaardag. Maar in dat gesprek moest ik (Lex) eerst mijn verhaal kwijt over het vreselijke nieuws wat we juist daarvoor in de Kleefse krant hebben gelezen: op 30 december brandt het huis af van de familie Kiesl, twee kinderen van 3 en 8 jaar komen om, de andere 7 kinderen en de moeder worden opgenomen met rookvergiftiging in het ziekenhuis. Een van die kinderen, Jojo, een meisje van 11, begeleiden wij regelmatig met huiswerk. Het gezin had al de nodige tegenslagen meegemaakt.. Deze ramp blijft in onze gedachten doorspelen bij alles wat deze week hier verder gebeurt.
Desondanks. Het is 2015 en we hopen dat het voor ons allen een goed jaar mag worden.
Op Oudejaarsdag zijn we op school aanwezig bij de celebration van de leraren. Ze krijgen allemaal een mooie kaart, gemaakt door Netty met een aantal schoolkinderen. De middag vraagt veel van ons geduld want voor dat de leuke dingen beginnen – dansen door de hostel girls en eten – moeten we ellenlange toespraken in het Hindi aanhoren.
Nieuwjaarsdag zijn we opnieuw in de school. Met de 30 hostel girls en Asha maken we een excursie naar de omliggende Ashrams. Het zijn heilige plaatsen, bij binnenkomen moeten de schoenen uit . Op je sokken verder lopen rond de afbeeldingen van de guru’s of knielen voor de vele Hindi goden. is indrukwekkend om te zien met welke eerbied al de meisjes deze eredienst bewijzen. Op een van de Ashrams worden we door een jonge guru ontvangen. Iedereen (behalve wij) groeten de man met een buiging en het aanraken van zijn voeten. De kinderen spelen buiten met de drie schommels en twee wippen, die ze ook nog moeten delen met kinderen van een andere armen school. En dat gaat allemaal heel harmonisch. Wij hebben de eer om in een rond prieel met de guru te mogen eten. Het is een aardige man die goed Engels spreekt , waarmee we heel gezellig converseren. Maar we kijken vol verbazing toe hoe het daar toegaat. Asha zit niet als wij en de guru aan tafel maar op de grond. Bij een kleine armbeweging van hem springt ze op om zijn rijstbak bij te vullen. Later verklaart Asha ons dat zij uit respect voor de guru niet met hem aan dezelfde tafel kan ziten….
Op vrijdagavond horen we dat Father Francis, wij mogen gewoon Frans zeggen, een lazing houdt over de kaste van de onaanraakbaren en het leven van de armen van onze stadswijk Nagwa. Frans is een Nederlandse missionaris die we nog kennen van vier jaar terug. Hij woont hier al meer dan dertig jaar en zijn promotiestudie gaat over dat onderwerp. Bovendien is hij een goed verteller. De lezing is heel interessant en we horen dat aan samen met een groep van 20 Amerikaanse studenten en begeleiders. Na afloop gaan we samen eten.
We lopen nog steeds met onze winterjassen en truien. De kou is weg, daarvoor in deplaats is de regen gekomen. Die heeft de straten in een modderbad veranderd, vermengd met koeienstront. Lopen is onmogelijk en als we ons moeten verplaatsen, gaan we met de fietsriksha’s. Gammele fietsen waar een magere Indier uit het zadel moet komen om die zware Europeanen te vervoeren tegen betaling van een halve euro. Soms neemt Lex het zware fietswerk over wat tot veel hilariteit leidt bij de omstanders.
O ja, en dan zijn we ook nog aan het werk op de Little Stars School! Netty is klaar met haar kaarten en is begonnen met de eerste lessen over gezondheid. Lex werkt verder aan het boek(je) over de school. Het lijkt erop dat het een race tegen de tijd gaat worden om dat af te krijgen want het duurt nog minder dan drie weken voordat we Varanasi gaan verlaten en naar een andere plek in India reizen.
Deze brief is bedoeld om over onze belevenissen hier in India te schrijven. Soms echter overstemmen de gebeurtenissen thuis onze ervaringen hier. Eerst ontvingen we het bericht dat Lex zijn sympathieke oud-collega Sjoerd Huitema is overleden. Enkele dagen later belden we met Herman om hem te feliciteren met zijn 80-ste verjaardag. Maar in dat gesprek moest ik (Lex) eerst mijn verhaal kwijt over het vreselijke nieuws wat we juist daarvoor in de Kleefse krant hebben gelezen: op 30 december brandt het huis af van de familie Kiesl, twee kinderen van 3 en 8 jaar komen om, de andere 7 kinderen en de moeder worden opgenomen met rookvergiftiging in het ziekenhuis. Een van die kinderen, Jojo, een meisje van 11, begeleiden wij regelmatig met huiswerk. Het gezin had al de nodige tegenslagen meegemaakt.. Deze ramp blijft in onze gedachten doorspelen bij alles wat deze week hier verder gebeurt.
Desondanks. Het is 2015 en we hopen dat het voor ons allen een goed jaar mag worden.
Op Oudejaarsdag zijn we op school aanwezig bij de celebration van de leraren. Ze krijgen allemaal een mooie kaart, gemaakt door Netty met een aantal schoolkinderen. De middag vraagt veel van ons geduld want voor dat de leuke dingen beginnen – dansen door de hostel girls en eten – moeten we ellenlange toespraken in het Hindi aanhoren.
Nieuwjaarsdag zijn we opnieuw in de school. Met de 30 hostel girls en Asha maken we een excursie naar de omliggende Ashrams. Het zijn heilige plaatsen, bij binnenkomen moeten de schoenen uit . Op je sokken verder lopen rond de afbeeldingen van de guru’s of knielen voor de vele Hindi goden. is indrukwekkend om te zien met welke eerbied al de meisjes deze eredienst bewijzen. Op een van de Ashrams worden we door een jonge guru ontvangen. Iedereen (behalve wij) groeten de man met een buiging en het aanraken van zijn voeten. De kinderen spelen buiten met de drie schommels en twee wippen, die ze ook nog moeten delen met kinderen van een andere armen school. En dat gaat allemaal heel harmonisch. Wij hebben de eer om in een rond prieel met de guru te mogen eten. Het is een aardige man die goed Engels spreekt , waarmee we heel gezellig converseren. Maar we kijken vol verbazing toe hoe het daar toegaat. Asha zit niet als wij en de guru aan tafel maar op de grond. Bij een kleine armbeweging van hem springt ze op om zijn rijstbak bij te vullen. Later verklaart Asha ons dat zij uit respect voor de guru niet met hem aan dezelfde tafel kan ziten….
Op vrijdagavond horen we dat Father Francis, wij mogen gewoon Frans zeggen, een lazing houdt over de kaste van de onaanraakbaren en het leven van de armen van onze stadswijk Nagwa. Frans is een Nederlandse missionaris die we nog kennen van vier jaar terug. Hij woont hier al meer dan dertig jaar en zijn promotiestudie gaat over dat onderwerp. Bovendien is hij een goed verteller. De lezing is heel interessant en we horen dat aan samen met een groep van 20 Amerikaanse studenten en begeleiders. Na afloop gaan we samen eten.
We lopen nog steeds met onze winterjassen en truien. De kou is weg, daarvoor in deplaats is de regen gekomen. Die heeft de straten in een modderbad veranderd, vermengd met koeienstront. Lopen is onmogelijk en als we ons moeten verplaatsen, gaan we met de fietsriksha’s. Gammele fietsen waar een magere Indier uit het zadel moet komen om die zware Europeanen te vervoeren tegen betaling van een halve euro. Soms neemt Lex het zware fietswerk over wat tot veel hilariteit leidt bij de omstanders.
O ja, en dan zijn we ook nog aan het werk op de Little Stars School! Netty is klaar met haar kaarten en is begonnen met de eerste lessen over gezondheid. Lex werkt verder aan het boek(je) over de school. Het lijkt erop dat het een race tegen de tijd gaat worden om dat af te krijgen want het duurt nog minder dan drie weken voordat we Varanasi gaan verlaten en naar een andere plek in India reizen.
-
04 Januari 2015 - 13:55
Nelleke En Aloys:
Lieve Netty en Lex,
Wat een droevig nieuws over het gezin in Kleve. Wat een rampen kunnen mensen treffen.
Jullie verslagen over jullie ervaringen in India zijn erg boeiend. Ook de observaties en analyse van waarden en normen. Fijn dat het wat minder koud is.Op welke datum gaan jullie naar het zuiden?
Veel liefs en tot gauw schrijfs,
Aloys en Nelleke
-
04 Januari 2015 - 19:44
Jeroen:
Hallo Lex, Netty,
Jullie luistervaardigheid in Hindi is denk ik nu vrij hoog. Happy New Year!
Nieuwjaarsgroet, Jeroen -
04 Januari 2015 - 23:47
Herman:
Hallo Netty en Lex
Allereerst de allerbeste wensen van uit Elshout
Je ziet wel dat op het thuisfront alles door gaat in goede en slechte zin ook wij hebben daar ook ervaring in
Wij kijken met respect steeds naar jullie verslagen en hopen dat jullie er veel kunnen betekenen voor de mensen waar jullie iets voor kunnen doen en wensen jullie heeeeeel veeeeeel succes met jullie missie
Groetjes Herman en Henriette -
05 Januari 2015 - 19:16
Wim:
Hoi Netty en Lex,
Gelukkig en gezond 2015.
Heb jullie verslag weer gelezen en gezien dat jullie heel goed werk doen, knap hoor.
Wat verdrietig voor die duitse familie en ook voor jullie sterkte.
Liefs en groetjes Wim en Lies. -
07 Januari 2015 - 07:43
Kees En Pauline:
Lieve Lex en Netty,
Voor jullie alle gezonheid, creativiteit, inspiratie en geluk voor een nieuw jaar!
Wat een geweldige ervaringen doen jullie weer op!
Heerlijk om te lezen , de foto's geven weer wat jullie daar wederzijds voor elkaar betekenen!
Mooi om te zien!
Lieve groet, kees en Pauline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
